Άγιος Στέφανος Συκιάδας: Το άγνωστο φυλάκιο της φύσης απέναντι από τo γραφικό Παντουκιός

Λίγα μέτρα ανατολικά από τη Συκιάδα της βορειοανατολικής Χίου, μέσα στα νερά του Αιγαίου, αναδύεται σιωπηλά η νησίδα του Αγίου Στεφάνου. Σχεδόν ανεπηρέαστη από τον μαζικό τουρισμό και σε απόσταση περίπου 7 ναυτικών μιλίων από τα ελληνοτουρκικά σύνορα, το μικρό αυτό νησάκι συνδυάζει ανεπιτήδευτη ομορφιά, αγνή φύση και ενδιαφέρουσα γεωγραφική θέση.

Η νησίδα του Αγίου Στεφάνου βρίσκεται έξω από τον κόλπο του Παντουκιούς, ακριβώς απέναντι από τη Συκιάδα, ενώ βόρεια την οριοθετεί το ακρωτήριο Παχύ και νοτιοανατολικά το ακρωτήριο Καρυδά. Πιο δυτικά, διακρίνεται η παραλία του Αγίου Ισιδώρου, γνωστή τόσο για την ομορφιά της όσο και για το γραφικό της εξωκκλήσι. Στην κορυφή της νησίδας δεσπόζει το λιτό, αλλά συγκινητικά μοναχικό εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου, που δίνει και το όνομά του στο νησί.

Η ύπαρξη της νησίδας καταγράφεται επίσημα μόλις το 2001, οπότε και περιλαμβάνεται στα στοιχεία του τότε Τοπικού Διαμερίσματος Συκιάδας. Ωστόσο, για τους ντόπιους ψαράδες και κατοίκους, η παρουσία της υπήρξε ανέκαθεν δεδομένη – ένα σταθερό γεωγραφικό σημείο αναφοράς στις καθημερινές τους διαδρομές.

Πέρα από την τοποθεσία και το οικιστικό ενδιαφέρον που παρουσιάζει το ξωκλήσι, η νησίδα του Αγίου Στεφάνου διαθέτει δύο ακόμη ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: φιλοξενεί ιχθυοκαλλιέργειες, που αξιοποιούν τα καθαρά και ανεπηρέαστα από ρύπανση νερά της περιοχής, και ταυτόχρονα αποτελεί καταφύγιο για πληθυσμό άγριων κουνελιών. Οι μικροί αυτοί κάτοικοι του νησιού ζουν ανεμπόδιστα, ενισχύοντας το οικοσύστημα του νησιού με την παρουσία τους.

Αν και η πρόσβαση στη νησίδα απαιτεί ιδιωτικό σκάφος ή συνεννόηση με τους ψαράδες της Συκιάδας, όσοι επιλέξουν να την επισκεφτούν βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα τοπίο σπάνιας γαλήνης, ειδικά αν αυτή συνδυαστεί με μία βουτιά στα ιδιαίτερα νερά του νησιού. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που δηλώνουν ότι η εμπειρία της απομόνωσης σε ένα σημείο όπου κυριαρχούν η σιωπή της φύσης και το ανοιχτό πέλαγος αποτελεί μια πραγματική ψυχική απόδραση από τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητας.

Το νησάκι του Αγίου Στεφάνου δεν έχει οργανωμένες υποδομές, δεν έχει τουριστική προβολή, ούτε και ανάγκη για αυτήν. Είναι όμως αυθεντικό. Και γι’ αυτό ακριβώς αξίζει μια θέση στον τουριστικό χάρτη εκείνων που αναζητούν το πραγματικό, το ανεπιτήδευτο και το άγριο.